top of page
1. ถึงพ่อที่สุดเคารพ จากลูกไม่รักดี
ลูกที่เคยดื้อเคยหนี ไกลบ้านมาแสนนาน
ออกมาสู้ลำพัง ล้มลำพัง
หลงทางและอ้างว้าง
ไม่รู้ว่า ที่บ้านเป็นอย่างไร
ที่ ที่ผมอยู่ตรงนี้ มีตึกใหญ่มากมาย
มีเงิน ไม่ว่าไปไหน คนเรียกเพื่อนเรียกนาย
แต่พอไร้เงินทองหมาก็ยังไม่มองเมินหน้าไป
ถึงร้องไห้ ไม่มีใครรับฟัง
**มันสุดคิดถึง คิดถึงพ่อจนจับใจ
อยากกลับไป หาพ่อบ้างได้รึเปล่า
ไม่มีคนไหน รักลูกได้เท่าพ่อเรา
ผมมันโง่เง่า ที่เพิ่งเข้าใจ
2. เพิ่งรู้บ้านคือสวรรค์ เมื่อจากมาแสนไกล
สำนึกได้ยังทันไหม ขอพ่อบอกผมที
คนที่ล้มซมซาน โลกไม่ต้องการ
สันดานไม่ค่อยดี
พ่อยังมี มีความรัก ให้ผมรึเปล่า
(ขอโอกาส ให้ลูกคนนี้ กลับไปซบที่อกพ่อ)
bottom of page