top of page
1. คราที่ฉันนั้นต้องหวั่นใจ
ไม่อาจบอกใครผู้ใด
แม้นหากเดินพลาดพลั้งไป
ไม่มีใครช่วยนำทางประคองเราเดิน
ทางเส้นไหนที่ควรเลือกเดิน
ที่จะเผชิญก้าวไป
เพื่อเป็นที่พอพระทัย ขอพระองค์
ได้โปรดทรงนำทางเดินไป
**ทางพระคริสต์ ให้คำตอบ ปลอบชี้นำ
เป็นกำลังใจทุกเวลา
ด้วยความรักเปี่ยมล้นช่วยหนุนใจ
เพราะพระคุณมากมาย
เปลี่ยนเป็นพลังใจ ให้เดินก้าวไป
2. ความสับสนที่เคยซ่อนเร้น
ได้เปลี่ยนเป็นความชื่นบาน
เหมือนดั่งทะเลร้ายผ่าน แม้วันวาน
มีความเหงา เศร้าตรมในใจ
bottom of page