E           E7  

1. บนภูเขาซึ่งอยู่ไกล

          A  

ได้แลเห็นไม้กางเขน

      B7                                          E  

เป็นรอย แห่งความทุกข์ และความอาย

          E          E7            A  

แต่ใจข้ารักกางเขน ที่พระคริสต์ถูกตรึงตาย

         B7                            E  

ไถ่คนบาป ให้รอดพ้น จากอบาย

              B7                        E  

**โดยเหตุนี้ ข้าจึงรัก ไม้กางเขน

              A                        E  

เพราะว่าเป็น ที่จะวางภาระลง

       E                           A    F#m  

ข้าก็คง ยึดกางเขน ไว้ให้มั่น

           E                 B7        E  

แล้ววันหนึ่ง จะแลกเอามงกุฏงาม

              E               E7  

2. ไม้กางเขน โบราณนั้น

             A  

ชาวโลกพา กันดูหมิ่น

    B7                             E  

แต่ข้ารักกางเขนนั้นหนักหนา

                 E          E7  

เพราะพระเยซูคริสต์เจ้า

         A  

สละเนาในเมืองฟ้า

         B7                                E  

เสด็จมา เพื่อยอมตาย บนกางเขน

             E              E7         A  

3. ที่กางเขน โบราณนั้น ข้าได้เห็นรัศมี

      B7                             E  

พระโลหิตพระองค์ ได้หลั่งไหล

           E      E7             A  

เพื่อจะได้ ชำระบาป ในตัวข้า ให้สะอาด

              B7                             E  

นั่นแหล่ะคือ ไม้กางเขน โบราณนั้น

               E              E7  

4. ไม้กางเขน โบราณนั้น

         A  

ยึดมันไว้จนวันตาย

        B7                         E  

หากใคร ติเตียนข้า ไม่ละอาย

             E        E7             A  

เมื่อวันหนึ่ง ถึงเวลาพระองค์มารับข้าไป

       B7                          E  

สู่สวรรค์ อยูที่นั้น สำราญใจ